Ines Garland’ın siber zorbalık, yas tutma, duygularla baş etme gibi önemli konuları mizahi bir dille ele aldığı, 10 yaş ve üzeri okura hitap eden romanı “Lilo”, Emrah İmre’nin çevirisiyle Can Çocuk’tan çıktı.

Maite Mutuberria’nın resimlediği kitap hafif anlatısıyla derinlikli bir hikâye sunuyor. Romanın kahramanı Emi, anne babası birkaç günlüğüne seyahate çıkacağı için büyükannesi, büyükbabası ve köpekleri Lilo’yla beraber kalır. Lilo, bir zamanlar sevecen ve şakacı olan Emi’nin artık inatçı, telefonuna yapışık yaşayan, ağlamak için odasına kapanan bir çocuğa dönüştüğünü fark eder. Üzüntü ve korkuyu, kokular aracılığıyla algılama konusunda özel yeteneği olan Lilo, kurnaz sokak köpeği Olivertwist ve gizemli kedi Berenice’nin yardımıyla Emi’nin hayatını kimin mahvettiğini bulmaya çalışır.
“Yaşım on üç veya on dört, yani çocuk yaştayım, ama köpek yıllarıyla kaç bilmiyorum, çünkü insan yıllarına göre köpek yaşı hesaplamayı bilmiyorum. Ama yakın yaştaki çocukların nasıl olduklarını biliyorum -sahibim Emi on bir yaşını yeni doldurdu-, meydana gittiğimizde, evimin bahçesinin önündeki sokaktan geçtiklerinde ve okul çıkışında bir sürü çocuk görüyorum. On üç yaşındaki bir çocukla on dört yaşındaki bir çocuk aynı değildir tabii, ama o yaşlardaki çocukların yaptıklarını görünce aşağı yukarı onlarla yaşıt olduğumu tahmin ediyorum. Aslında bütün çocuklar birbirinden farklı ama bir yandan da benzeşiyorlar.”